شعر در مورد ثنا
شعر در وصف ثنا,شعر در مورد ثنا,شعری در مورد ثنا,شعر در مورد اسم ثنا,شعر ثناء,شعر ثناء وشکر,شعر ثناء على الله,شعر ثناء على شخص,شعر ثناء ومدح,شعر ثناء لله,شعر ثناء الله,شعر ثناء لصدیق,شعر ثناء للمعلم,شعر ثناء على الرسول,شعر ثناء وشکر لله,شعر الثناء والشکر,شعر مدح وشکر,بیت شعر ثناء وشکر,ابیات شعر ثناء وشکر,شعر الثناء على الله,قصیده ثناء على الله,شعر فی الثناء على الله,شعر عن الثناء على الله عز وجل,شعر عن الثناء على الله ورسوله,شعر عن الثناء على الله,ابیات شعر ثناء على الله,شعر مدح علی عبد الله صالح,شعر ثنا,شعر سنایی,شعر ثنای خدا,شعر سنایی در مورد شیطان,شعر سنایی در مورد خدا,شعر سنایی درباره امام رضا,شعر سنایی در مورد معاویه,شعر سنایی,سنایی شعر معروف,شعر حمد و ثنای خدا,شعر فی ثناء الله
در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد ثنا برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید
سختم آسان بود ثنا گفتن
جود او مایه ثنا باشد
شعر در وصف ثنا
به ثنا لابه کردمش گفتم ای جان جان فزا
گفت یک دم ثنا مگو که دوی هست در ثنا
شعر در مورد ثنا
گستردم این ثنا ز محبت نه از طمع
تا داندم محب ثنا گستر سخاش
شعری در مورد ثنا
ثنا ماند از آن نامور در کتاب
تو را هم ثنا ماند و هم ثواب
شعر در مورد اسم ثنا
آن راکه افتخار دعاو ثنا بدوست
ناید ثنا ستوده و نبود دعا روا
شعر ثناء
گفتم نکو نیارم کاو را ثنا کنم
گفت ار ثنا نیاری دست دعا برآر
شعر ثناء وشکر
سوی دعا شدم ز ثنا زانکه خوشترست
پایان این ثنا به دعا یابد اشتمال
شعر ثناء على الله
شایسته صدر تو ثنا آمد و نامد
کان کس که ثنا گفتت دانست و ندانست
شعر ثناء على شخص
دانند که در خدمت سلطان جهاندار
تا گشت زبانم به ثنا وقف ثنا شد
شعر ثناء ومدح
منت تا این همه ثنا گویم
در جهان تا همی ثنا باشد
شعر ثناء لله
مال تو خریدار ثنا گشته و هر روز
داری ز ثنا سودی و از مال زیانی
شعر ثناء الله
بیمن آنکه ثنا را سنا بیفزاید
نثار مدح و قبول ثنا مبارک باد
شعر ثناء لصدیق
ترک این عالم فنا گویی
ملک جاوید را ثنا گویی
شعر ثناء للمعلم
بی فاتحه ثنا نبرده
نام تو زبان آفرینش
شعر ثناء على الرسول
مد دریای مکرمت نکند
تا به جوی ثنا برون ناید
شعر ثناء وشکر لله
بخشش تو به قدر همت توست
نه به قدر ثنا فرستادی
شعر الثناء والشکر
سریر شهنشاه را بوسه داد
زبان دعا و ثنا برگشاد
شعر مدح وشکر
از هواخواهی ثنا میگویدت
وز سر عجزی دعا میگویدت
بیت شعر ثناء وشکر
به غزل یافتم همی احسنت
به ثنا یافتم همی احسان
ابیات شعر ثناء وشکر
گشت شهزاده دوم پیدا
کاولش کردم آن ثنا خوانی
شعر الثناء على الله
همه هنر بگذارد کنون هنرپیشه
همه ثنا بنوردد کنون ثناگستر
قصیده ثناء على الله
تا به هر محفلت دعا گویم
تا به هر مجلست ثنا خوانم
شعر فی الثناء على الله
که از بهر بخشش نگویم ثنا
تو را ای به بخشش زمین و زمان
شعر عن الثناء على الله عز وجل
اگر مملکت را زبان باشدی
ثنا گوی شاه جهان باشدی
شعر عن الثناء على الله ورسوله
یا چو آن فانیان سبحانی
بزبان خدا ثنا گوید
شعر عن الثناء على الله
سخاوت نشان گر ثنا بایدت
که بار درخت سخاوت ثناست
ابیات شعر ثناء على الله
اگر بر خاک افلاطون بخوانند
ثنا خواند مرا خاک فلاطون
شعر مدح علی عبد الله صالح
چو گشت از ثنا پیر پرداخته
نقاب سخن شد برانداخته
شعر ثنا
ارسطوی روشندل هوشمند
ثنا گفت بر تاجدار بلند
شعر سنایی
جوانبخت شاها غلام تو وحشی
غلام ثناگر غلام ثنا خوان
شعر ثنای خدا
رفتم که بگنج خانه طبع
مرهون شرف کنم ثنا را
شعر سنایی در مورد شیطان
بلبلم گرچه چشمه چشمه زشوق
نوش نعت و ثنا فرستادی
شعر سنایی در مورد خدا
اگر به مدح و ثنا هرکسی ستوده شود
تو آن کسی که ستوده به تست مدح و ثنا
شعر سنایی درباره امام رضا
ثنا قبول به همت کنند اهل ثنا
بلی که مرد به همت پرد چو مرغ به بال
شعر سنایی در مورد معاویه
به دعا ختم کنم درج ثنا را که مراست
در ثنا گفتن آن ذات نهان تنگ مجال
شعر سنایی
ثنا چون با دعا اولیست ختمش هم بر آن بهتر
خصوصا این ثنا کز عرض حاجاتست طولانی
سنایی شعر معروف
آرم مدیح سوی تو این در خور مدیح
بر تو ثنا کنم همه ای در خور ثنا
شعر حمد و ثنای خدا
ای آن که چون ز جاه تو بر تو ثنا کنم
گیتی ز نور خاطر خود پر ضیا کنم
شعر فی ثناء الله
بدان دو چیره زان چون ثنا کنی بر شاه
تو را ثنا بود اندر جهان ز خاص و ز عام
شعر در وصف ثنا
خموش کن به زبان مدحت و ثنا کم گوی
که تا خدای تو را مدحت و ثنا سازد
شعر در مورد ثنا
ثنا و شکر تو گویم همی به جان و به دل
که نیست شکر و ثنا جز تو را حلال و مباح
شعری در مورد ثنا
مدح و ثنا خسرو خوبان که گفته ای
خسرو بخوانش تا من گمراه بشنوم
شعر در مورد اسم ثنا
در پیش روز و شب دعا گویند
سال و مه مدحت و ثنا گویند
شعر ثناء
چون نیک نظر کنم نزیبد
چون نام تو زیوری ثنا را
شعر ثناء وشکر
پیوسته ثنا گفت فلک همت این را
همواره دعا گفت ملک دولت آن را
شعر ثناء على الله
ای غایب از نظر که شدی همنشین دل
می گویمت دعا و ثنا می فرستمت
شعر ثناء على شخص
خود نه زبان در دهان عارف مدهوش
حمد و ثنا می کند که موی بر اعضا
شعر ثناء ومدح
چو بلبل آمدمت تا چو گل ثنا گویم
چو لاله لال بکردی زبان تحسینم
شعر ثناء لله
خواجو نسزد مدح و ثنا هیچ ملک را
آلا ملک العرش تبارک و تعالی
شعر ثناء الله
ازان شکسته شود نفس وزین شود مغرور
هجای خلق بود بهتر از ثنا گفتن
شعر ثناء لصدیق
آمیخت چون دعا به غرض بی اثر شود
کز سایلان دعاو ثنا نشنود کسی
شعر ثناء للمعلم
ز بهر عرض ثنا و دعای حضرت شاه
زبان سوسن و دست و چنار بگشایند
شعر ثناء على الرسول
خرد در صحن بستانش کمر بسته به فراشی
ملک بر قصر ایوانش ادا کرده ثنا خوانی
شعر ثناء وشکر لله
تو را آن به که با جانان ثنا گویی سنایی را:
مسلمانان، مسلمانان، مسلمانی، مسلمانی
شعر الثناء والشکر
گفتم ای سر خدا روی نهان کن
شکر خدا کرد و ثنا گفت دعاها
شعر مدح وشکر
و آنک مستان خمار جادوی اویند نیز
چون ثنا گویند کز هستی فتادستند جدا
بیت شعر ثناء وشکر
در عیدگاه وصل برآمد خطیب عشق
با ذوالفقار و گفت مر آن شاه را ثنا
ابیات شعر ثناء وشکر
به حق گلشن اقبال کاندر او مستی
چو گل خموش که تا بلبلت ثنا گوید
شعر الثناء على الله
مباد با کس دیگر ثنا و دشنامش
که هر دو آب حیاتست پخته و خامش
قصیده ثناء على الله
همه شاهان غلامان را به خرسندی ثنا گفته
همه خشم خداوندی بر من این که خرسندم
شعر فی الثناء على الله
هزار حمد و ثنا مر خدای عالم را که
دنگ عشقم و از ننگ خویشتن فردم
شعر عن الثناء على الله عز وجل
گویند: ثنای هر کسی برتر ازوست
تو برتر از آنی که ثنا در تو رسد
شعر عن الثناء على الله ورسوله
سزد گر ببوسد لبت را فروغی
که در بزم سلطان ثنا می گذارد
شعر عن الثناء على الله
بلنداختر شهنشاهی که درگاه جلالش را
گهی باید دعا گفتن، گهی باید ثنا کردن
ابیات شعر ثناء على الله
آن شهنشاه کرم پیشه که بر خاک درش
شیوه بنده بود گاه دعا، گاه ثنا
شعر مدح علی عبد الله صالح
در روشنای کمرنگ نان
نمی شود
در ستایش خورشید چیزی نوشت
من نتوانستم
اجدادم نیز نتوانسته بودند
ما در ظلمت رنج ها زندگی می کنیم
هیچ‌کس نمی تواند
با الفبای تاریکی
در وصف روشنی بنویسد!
شعر ثنا
گل قشنگم
برای ستایش تو
بهشت جای حقیری ست
با همین دست‌های بی‌قرار
به خدا می‌رسانمت.
شعر سنایی
مجال ستایش موهایت ندارم
باید برای تک تک آن نغمه ها سر دهم
دیگر عاشقان تو را به چشم دیگر می طلبند اما
تنها آرزوی من آرایش موهای توست
شعر ثنای خدا
تن تو
معبد ستایش من است
که بابوسه هام
با چشم هام
با دست هام
به عرش می رسانمش.
شعر سنایی در مورد شیطان
خاموش ثنا و لابه کم کن
کز غیب رسید لن ترانی
شعر سنایی در مورد خدا
چون تو ز جهان یافتی بقا را
چون کز تو جهان در خور ثنا نیست؟
شعر سنایی درباره امام رضا
سخاوت نشان گر ثنا بایدت
که بار درخت سخاوت ثناست
شعر سنایی در مورد معاویه
مگزین چیز بر سخا که ثنا
ماهی است و سخا برو نشپیل
شعر سنایی
ور گفتم اهل مدح و ثنا آل مصطفاست
چون زی شما سزای جفا و هجا شدم؟
سنایی شعر معروف
ز گردون چو بر نامه من بتابد
ثنا خواند از چرخ تیر دبیرم
شعر حمد و ثنای خدا
در خورد ثنا شوی به دانش
هرچند که در خور هجائی
شعر فی ثناء الله
شاه دین مرتضا علی که شدش
به هزاران زبان ثنا گر گل
شعر مدح وشکر
آن که طبعم چو فرصتی دریافت
به ثنا گوییش دو اسبه شتافت
بیت شعر ثناء وشکر
شعر من گر شده جان پرور و شیرین نه عجب
این همه یافتم از یمن ثنا گستریش
شعری در مورد ثنا
نه سری که سجده بنا کند نه لبی که ترک ثنا کند
بکدام مایه ادا کند عدم ستمزده وام او
شعر در مورد اسم ثنا
نه چنین حساب کردم چو تو دوست می گرفتم
که ثنا و حمد گوییم و جفا و ناز باشد
شعر ثناء
هر کجا صاحب حسنیست ثنا گفتم و وصفش
تو چنان صاحب حسنی که ندانم که چه گویم